Sinds een jaar of 5 werd deze opmerking steevast gebruikt in ons gezin, als we iets nodig hadden, waarvan we wisten dat we dat ooit hebben gehad en niet konden vinden. Voor ons een begrip, bij anderen een raadsel, omdat zij er niets van begrepen waar wij het over hadden.
De “het ligt vast in de opslag” opmerking is ontstaan toen wij het huis waar ik jarenlang heb gewoond en de geboorte van mijn drie kinderen heb meegemaakt, moesten leegruimen. Er kwamen nog heel veel spullen los, die we niet zomaar wilden wegdoen, maar waar we ook niet echt de ruimte voor hadden om dit mee te nemen naar ons huidige onderkomen in Vries.
Een bevriende aannemer die ons ook enorm heeft geholpen met het afvoeren van de dingen die wij niet meer konden gebruiken en het overige in een aanhanger naar ons huis in Vries bracht, bood toen aan om de overige spullen op te slaan in zijn loods bij het bedrijf. We namen dat aanbod graag aan en zo kwam het dat er 12 dozen achter bleven in een loods in Blijham en 2 dozen richting familie in Winschoten ging, omdat die spullen absoluut niet tegen nattigheid konden.
In de jaren erna hebben we af en toe een doosje opgehaald en vaak kon het dan meteen door naar de afvalbak, omdat we er niets meer aan hadden of dat de kinderen het niet meer wilden hebben. Het afgelopen jaar waren we eindelijk zover dat we toch onderhand nieuwsgierig genoeg werden naar wat er nou eigenlijk toch nog allemaal in die “opslag” aanwezig was. Door de jaren heen begin je gewoon te vergeten wat er allemaal nog was achtergebleven en besloten we het nu toch eens allemaal te gaan bekijken en beslissen wat we ermee gingen doen.
In twee keer verspreid over enkele maanden hebben we de nog resterende acht verhuisdozen die in de loods waren en de twee die nog bij de familie was opgehaald. Tot onze verbazing lagen er zelfs nog 4 tuinklapstoeltjes die we nog wel konden gebruiken. Het was wel duidelijk dat we er niet zo met onze gedachten bij waren toen we de spullen in de dozen deden, want wie bewaart er nu 5 jaar lang een plastic bekertje met een elastiekje en 1 paperclip erin? Om maar te zwijgen over de washandjes die erin zaten waar je bijna dwars door heen kon kijken!
Toch waren er nog wel dingen die wel waardevol zijn en veel betekenis voor ons hebben. Onder meer een doos vol met foto s van een paar jaar, school- en muziekspullen en gereedschap waar we nog wel zeker wat mee kunnen.
Het meeste is opgeruimd of weggedaan en er staan nog enkele dozen die eventueel op een rommelmarkt terecht kunnen komen. In de kamer staat nog de doos met foto’s die eigenlijk nog ingeplakt moeten worden, maar waarschijnlijk voorlopig eerst op zolder belanden, een doos met nog wat handdoeken die na een wasbeurt in de kast kunnen worden geruimd en een doos met gereedschap, die nog uitgezocht moet worden.
Al met al een periode van opruimen, afsluiten en loslaten van wat is geweest. Nu kunnen we gaan accepteren dat iets wat is geweest voorbij is en dat de zin: “Het ligt vast in de opslag,” niet meer gebruikt zal worden in de toekomst. Het ruimt ook lekker op in je hoofd en op die manier komt er weer ruimte in je hoofd om nieuwe mogelijkheden te gaan ontdekken.
Het enige wat is en altijd zal blijven is de herinnering………….
Schoapieuutdrenthe's Weblog 